Miss Caesar

Aan Instagram is een heel fijn 'ding' gekoppeld waar je automatisch kan te zien krijgen wat je meest populaire foto's waren in 2016. Het heet toepasselijk "2016bestnine". Vorig jaar deed ik hetzelfde maar deze keer was het resultaat toch een verrassing!  Kort samengevat: 2016 was het jaar van het eten voor mij ! Of zoals 'Evelfo' in de reactie liet weten: "G ing juust hetzelfde zeggen ons Kimmeke is nen  #foodie  🙂". Een mooier compliment kan je niet krijgen ;-) 'Evelfo' is dit jaar zélf maar liefst 22kg lichter geworden! En, we hebben meer dan gewichtsverlies gemeenschappelijk. We blijven schipperen tussen gezond eten en de bourgondiër uithangen. Zij maakt fantastische kunstwerkjes van cakejes en test daarnaast ook graag verschillende keukens uit; op verschillende werelddelen! Gemaakt door 'Evelfo' Gemaakt door 'Evelfo' Maar goed, als je kijkt wat de belangrijkste foto-momenten waren voor mij, dan d...

Tijd voor pauze ...  Welverdiende pauze ... Het is bij velen een fijne pauze geworden de afgelopen weken! Royco lanceerde nieuwe soepjes en maakte heel wat testers blij met een proefpakket. Je mocht opgeven hoe fantastisch je collega's zijn en waarom zij volgens jou een warm soepmomentje verdienden. Veel moeite hoefde ik niet te doen, ik heb immers de beste collega's die een leerkracht zich kan wensen! Ik vertelde over ons lerarenteam en een weekje later mocht ik ook een pakket ophalen. Het fijne pak bevatte een kop van Royco, vier pakjes met verschillende soorten soepjes en een twintigtal tomatensoepjes. Daarnaast waren er ook post-its die je op de pakjes kon kleven om collega's een complimentje te geven.  Ik kondigde de "soepdinsdag" aan via FB (hoe kan het ook anders) en zo kreeg ik op dinsdag extra veel collega's te zien op ons lerarenplekje ! Bedankt aan Royco en TheInsiders voor ons leuke pauzemoment! Wie graag bijleert kan steeds tere...

Een dik (snapte'm?) jaar later, blijkt dat het loslaten van een obsessie, tellen en rekenen toch minder evident is dan gedacht. Het loslaten, dat valt mee, het binnen de perken houden, dat is een ander verhaal. Als in: "Dat éne chocolaatje zal toch geen kwaad kunnen!" of "Gow, we gaan een frietje halen.", om nog maar niet te spreken van "Een aperitiefje?". Dat de batterijen van de weegschaal leeg waren, dat was een meevaller... Maar toen waren er nieuwe batterijen en verscheen er ook een nieuw cijfer op de schaal. Twee cijfertjes omhoog (de eenheden gelukkig, niet de tientallen, as if!). Een paar keer 100 gram erbij gesmoefeld en voor je het goed en wel beseft is't weer in kilo's te doen. Normaalgezien zou ik gefrustreerd moeten zijn, maar meme zei het indertijd al: "Vermaogern is niet wi meiske, tis erachter hé.". ( Vermageren houdt niets in, het vasthouden, dat is de miserie.)  Dus wat doen we dan? Gewoon weer opnemen, voortdoen...

Zoals eerder geschreven, werd afscheid genomen van de 'jaren 20'. Dezer dagen ben ik al 30+ (een dikke week maar kom, 30PLUS). Oorspronkelijk zou ik niets speciaals gaan doen, we boekten een reisje en dat zou het zijn. Na heel wat omwegen werd het toch een tikkeltje groter (mini-feestje) en probeerden we samen "in stijl" de 3 te begroeten. Omdat beelden nog altijd meer zeggen dan woorden... Een tafel gevuld met mijn favoriete lekkernijen ! Bakkerij Geldhof leverde weer een knap exemplaar.  KitKattaart met Ferrero's...  30 Sucks = lolly - 30 proberen = give it a SHOT Verwennerij door de maatjes!

Eén van de grootste miseries om 'beter' te eten, in de zin van -bye-bye-kilo's- ondervind ik in het eten op gezinsmomenten. We hebben een fantastische voorraad lekkere dingen in huis - gelukkig maar - maar blijf daar maar eens af hé! Zelfs een simpele boterham met choco wordt op een bepaald moment een verleiding... Of ligt dat dan aan het zwakke karakter van de chocoladeverslaafde?  Al wat ik intussen kan vertellen is dat het geen goed idee is om gewoon mee te doen met de recordpoging bokes-met-choco-eten die hier soms aan de gang is. Daarnaast is het ook géén goed idee, wanneer iemand een halve boterham over heeft, die zomaar naar binnen te spelen. Eén zo'n kleine boterhammen heeft grote gevolgen! (Reken maar uit: 2x per dag 1 half boterhammeke x 3 kinderen op slechte dagen).  Brood uitsluiten is ook geen goed idee gebleken, net als eender welke voedingsgroep of andere dingen in het leven: wat niet mag is, lijkt nog toffer! Dus in plaats van volledig over te s...

Ondanks het volgehouden "gezondere" eten, zijn het wat 'easy weken' geworden op eetvlak. Dit heeft te maken met andere dingen die meer aandacht vragen en verdienen. Zoals bij velen vermoed ik, is eten maken tijdens de week niet steeds hetgeen waar je tijd voor hebt en waar je bijgevolg ook minder naar uitkijkt. Ik probeer op zoek te gaan naar maaltijden die snel te bereiden zijn en die ik ook kan blijven gebruiken eens we terug FT werken. Albert Heijn pikt hier vrolijk op in. Een gezonde maaltijd zonder al te veel na te denken? Neem eens een verspakket! Alle nodige groenten, de curry en de kokosmelk zitten er al bij. Op de verpakking staat in koeien van letters wat je verder nog nodig hebt (wat geeneens zoveel is). Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het versnijden van zo'n pakket toch wel wat tijd vraagt maar dit los ik op door de curry de dag voordien al klaar te maken. Toen ik Instagram dit pakket toonde kreeg ik meteen de tip: let op met peper en curry, h...

De dertig lonkt...   De "2" vervaagt zeer voorzichtig en zal binnenkort vervangen worden door een 3. Deze nieuwe voordeur blijkt belangrijker te zijn voor anderen dan voor mezelf. Het is nooit mijn bezorgdheid geweest hoe oud ik was, wel wat ik allemaal wou doen en al gedaan had. Ik kijk dan ook met heel veel plezier terug op mijn "twintiger-jaren". Hoewel ik ervan overtuigd ben dat het jaren zijn waar ik 'later-als-ik-oud-ben' enorm nostalgisch op terug zal blikken, blijf ik geloven in onze openingsdans: "The best is yet to come.". Blijven dromen, blijven fantaseren, blijven léven, dat is de enige manier om het onderste uit de kan te halen. De twintiger-jaren leverden me heel veel op, van 'geringd' zijn tot drie kleine (en grotere), schattige, lieve (maar niet altijd even onschuldige) pagadders. Van een job waarin ik me mocht (en nog steeds mag!) uitleven tot de "eeuwige" benoeming die me op papier (want met onde...